Beste volgers, dank dat jullie onze blog met zovelen bekijken en dank voor de leuke reacties. Vandaag is onze laatste dag in Sevilla. Nu nog even de blog schrijven, de foto’s hebben Jan en ik er net opgezet, en daarna eten en ‘op tijd’ naar bed. Hebben jullie alvast een beeld. En zoals Jan al aangaf....... het was moeilijk om te selecteren, omdat we zoveel mooie, interessante en verschillende indrukken hebben opgedaan.

Het begon al zodra we vertrokken. We hadden als eerste het gerechts/militair/staats gebouw op onze lijst staan om te bezoeken. We zijn er gisteren al langs gefietst, maar wilden er nu in en er wat meer tijd doorbrengen. Vandaag deden we alles te voet, omdat het niet handig is om bezienswaardigheden te bezoeken met je fiets en onbeheerd buiten laten staan vinden we geen optie. Niet dat we de indruk hebben gekregen dat er volop wordt gestolen, integendeel, de Spanjaarden zijn behulpzaam en vriendelijk. Ze kijken soms wat stuurs, maar dat zegt dus niks. Dus lopen, eerst dicht langs de rivier, dan oversteken en langs het park tot het bewuste gebouw. Daar naar binnen. Het is heel groot en overweldigend in formaat, materiaalgebruik, detail en vakmanschap. Ook heel netjes en perfect onderhouden. In dit gebouw was ook het militair museum. Niet onze hobby, maar wel interessant wat ze daar lieten zien, van tinnen soldaatjes (en hoe je er zelf een zou kunnen maken) tot uniformen, wapentuig, maquettes van van alles en nog wat. Het gaf een goed tijdsbeeld over het militarisme in Spanje en Europa.

Rond 12 uur vertrokken we richting Kathedraal. Eerst wel even een koffie gedronken tegenover de Universiteit. Lekker in het zonnetje (volgens mij is mijn neus en zijn mijn konen al een beetje verbrand). Omdat we gisteren al zoveel rond hebben gefietst, hoefden we niet veel te zoeken en konden we ook andere routes verzinnen, zodat we weer leuke pleintjes en nieuwe straatjes hebben gespot.

Aangekomen bij de Kathedraal leek het erg druk. We zagen tenminste een enorme rij wachtenden, die gelukkig ergens anders binnen wilden (een burcht/kasteel). De rij bij de kathedraal was te overzien en binnen 10 minuten konden we, voor de entreeprijs van twee ‘ pensionatas’ naar binnen. Ook dit was zeer de moeite waard. Ook hier weer enorm groot, overdadig en soms zelfs ‘too much’ naar mijn bescheiden mening, maar wel weer interessant en ook heel goed om te zien, in het bijzonder de architectuur. Ik heb nog nooit een Kathedraal gezien met zoveel bijruimtes, die zodanig geschakeld waren dat het soms wel een doolhof leek. Het leek ook wel of de ene ruimte/kapel de andere moest overtreffen in materiaalgebruik, technische hoogstandjes, schilderwerk, beeldhoudwerk, goud en zilver enz. enz. Op een gegeven moment kun je het ook niet meer opnemen. Daarom fijn om na ruim een uur weer buiten te staan. Helaas wel meteen een stevig buitje, waardoor we even moesten schuilen. Geen probleem, want meteen daarna schijnt meteen weer de zon.

Ons volgende doel was de ‘parasols’, een modern bouwwerk met een zeer speciale uitstraling. Onderweg nog even wat gesnackt, met een lekker biertje erbij, buiten op het terras in het zonnetje. Bij de parasols gekomen konden we meteen naar het eerste level, maar het leek niet mogelijk om er helemaal bovenop, overheen te lopen, wat we wel wilden. Daarom even rondvragen en zo kwamen we via het sous-terrein bij de ingang en konden we met de lift naar boven, wat best hoog was. De foto’s geven wel een mooi beeld, maar niet echt de ervaring/het gevoel weer, maar het is zeker een bezoek waard als een architectonisch project, wat volgens ons, nog niet ten volle wordt benut.

Naast de ingang van de Parasols was ook een archeologische tentoonstelling van de opgravingen, die gedaan zijn als gevolg van de vondsten bij de voorbereiding van de bouw. Dit was voor ons een verrassing, omdat we daar nog niets over hadden gehoord of gelezen. Interssant en prachtig tentoon gesteld. Ook een prachtige verbinding tussen oud, de Romeinse vondsten, en nieuw, de ‘Parasols’. Een wereld van verschil toch prachtig samen gebracht.

Hierna zijn we terug gelopen naar ons Hotel met een gevoel van melancholie, omdat Sevilla ons, op de een of andere wijze, in de greep heeft gekregen. Wat het is? De sinaasappelbomen, de prachtige parken, de kleuren van de huizen, de mensen of juist dat alles samen, geen idee.