We zijn er. Je zult wel denken dat je een beetje (prettig) gestoord moet zijn om op een dag als deze 94 km te gaan rijden en misschien is dat ook wel. De Spanjaarden keken in ieder geval met mededogen naar ons, maar dat zijn natuurlijk sowieso geen fietsfanaten op een enkele uitzondering na. Wij hebben, ondanks de regen en enorme wind, een tevreden gevoel nu we in ons Hotel zitten met een appeltje. Een heerlijk appeltje om op te eten, maar ook onze IPads waarmee we contact houden met jullie. En ook fijn: goede Wifi. Andere keren moesten we wel eens op de gang, op de trap enz. Gaan zitten om onze blog te kunnen schrijven.

Vanmorgen op tijd wakker. Meteen weer in onze vaste routine. Aangekleed, gewassen, ingepakt en naar het ontbijt in het cafetaria voor de routiers. Weer een nieuwe ervaring. Bij het (geroosterde) witte brood konden we kiezen uit allerlei humus achtige prutjes, met vlees, vis, kruiden en andere smaakjes. uit blik. Gelukkig was er ook een pot chocolade pasta, ook wel lekker bij het ontbijt. Daarnaast vers geperst sinaasappelsap en de, in Spanje, niet weg te denken, bak koffie. Heerlijk!!! Wat de taal betreft, we snappen er helemaal niets van. Als de mensen hier met elkaar praten, kunnen we er werkelijk geen touw aan vast knopen. Als wij echter iets nodig hebben of een vraag stellen, komen we er altijd uit. Met gebaren of er is meestal wel een vriendelijke Spanjaard, die een beetje Engels, Frans of Duits spreekt en meteen ingezet wordt als tolk. Ook zomaar onderweg, kun je iemand aanspreken en iedereen probeert je de helpen.

Na het ontbijt, konden we direct onze route vervolgen. Dat ging in eerste instantie voortvarend, de wind mee en nog droog. Tot het ging regenen. Gelukkig hebben we goede regenkleding en Jan besloot al snel, bij de eerste druppels, zijn regenkleding aan te trekken. Ik dacht dat het wel meeviel, maar een dorp verder op moest ik er ook aan geloven en vanaf dat moment hield het niet meer op. Soms zachter, soms heftiger, maar continu regen regen regen.

Als je eenmaal nat bent, maakt het niet meer zoveel uit, maar als je stopt met fietsen, voel je het ineens overal! In het dorp Ochavillo del Rio, reden we recht op een uitspanning met voortent, waar mannen stonden te roken. We vroegen of we iets konden eten. Toen ze ja zeiden, hebben we de fietsen in de zg "voortent" gereden. Onze natte jassen, regenbroeken enz. over de fietsen gedrapeerd en binnen een biertje gepakt, waarbij snacks werden geserveerd. We mochten ook onze batterijen opladen, dus we hebben ons maar even geïnstalleerd. We kregen eerst champignons gemengd met stukjes omelet en daarna een lekker hapje van rode paprika, ui en kaas in een heerlijke saus en stokbrood. Genoeg om op verder te kunnen. Na een uurtje vonden we dat we verder moesten, de regen hield toch niet op. En inderdaad het werd zelfs nog heel veel erger. Later zagen we hier op de TV dat er stormachtige wind was en een regenval van 100%, maximaal dus. Niet gek dat we vandaag zo weinig Spanjaarden buiten zagen.

De route was overigens heel erg de moeite waard, met mooi weer hadden we er vast nog meer van genoten. Goede tot hele goede wegen, duidelijke bewegwijzering en een prachtig glooiend landschap, zeker het laatste stuk. We kenden Spanje niet, maar hebben toch de indruk dat er veel wordt geïnvesteerd in verbetering van de wegen, irrigatiesystemen, landbouw en tuinderij. Ook de wat grotere dorpen zien er goed verzorgd en welvarend uit. We hebben de indruk dat er heel veel nieuwe investeringen zijn gedaan. We zagen enorme percelen met nieuwe aanplant: sinasappel boompjes, olijven, ander fruit (roze bloesem) enz. maar ook velden met aardappelen, spinazie, uien enz. Hoe dichter bij Cordoba, hoe groter de percelen en geavanceerder de aanpak. De enkele gehuchten en miniminidorpjes die we ook nog wel zagen, leken restanten uit het verleden. Er woonden nog wel mensen, maar ik denk niet dat de nieuwe generatie dat nog heengaat, maar je weet nooit.

Jan gaat zo de foto's plaatsen en ik kijken of ik mijn krant kan downloaden. Adios en fijn weekend!