Vandaag van Martos naar hier was niet zo ver als gisteren, maar toch ook weer bijzonder. Allereerst ontbeten in de B&B. We hadden zelf nog brood en beleg en koffie, dus dat kwam goed uit. Ook bleek dat in ons B&B nog meer mensen logeerden, zoals een aardige, jonge Belg uit Mols, die workshops gaf in Martos aan middelbare scholieren als meubelmaker. Even gezellig gekletst voor we vertrokken.

Het is altijd even zoeken om weer terug te komen op de route en nu zeker, omdat we gisterenavond niet precies hebben bijgehouden waar we vandaan kwamen en waar langs. Ook nu hebben de mensen hier ons weer geholpen, ook al spreken ze letterlijk geen enkel ander woord dan Spaans. We snappen soms zelf niet dat we er toch uitkomen. Toen we weer op de route kwamen en, ondanks de lage temperatuur, toch konden genieten van het droge weer, waardeerden we dit fenomeen van fietsen over oude spoorlijnen, geweldig. Na zo’n 27 km arriveerden we in Jaen. Eerst een plekje gezocht in de zon, die inmiddels vriendelijk scheen. Het werd een bankje in een park. Daarna door de, ruim opgezette, stad gereden. In ons boek was de route superduidelijk aangegeven. Na Jaen stopte de Voie verde en moesten we weer goed opletten welke weg wel en welke niet voor ons bedoeld was. Uit Jaen ging heel goed, maar daarna werd het wat lastiger. We moesten eerst een stukje over een autoweg rijden om uiteindelijk op een rustigere route te komen. Die laatste route was niet zo gemakkelijk te vinden en in dit geval kon de bevolking ons niet zo goed helpen, omdat ze zelf niet fietsen. Ze geven dan vaak de autoroutes als beste weg naar......... maar dat is niet onze bedoeling. Na een beetje heen en weer rijden, vonden we de weg (de camino de la venta) en gingen we weer welgemoed op pad. Opnieuw tussen de olijfgaarden. Geen idee hoeveel olijven hier geproduceerd worden, mijns inziens enorm veel. We zouden klimmetjes tot ruim 400m krijgen, maar algauw gaf de Carmin hoogtes van 600 en meer meters aan. Best pittig dus. Toen ging het ook nog regenen, dus regenkleding maar weer eens aan. Na een tijdje weer droog en een zonnetje, dat gaf moed. Toen onze batterij weer begon aan te geven dat het wel weer even genoeg was, hoopten we snel in Mancha real aan te komen en..... jawel na een laatste lastige klim, zagen we de daken en wat industrie. Opgetogen reden we door tot ik ineens een platte band had. Echt in een keer een helemaal lege achterband, net aan de rand van het dorp. Jan begon meteen met de reparatie voor te bereiden, maar toen ging het sneeuwen en ......... bleek dat de band niet stuk was, maar het ventiel er uit, helemaal eruit en los. Dat kunnen we niet zelf oplossen, dus op zoek naar een fietsenmaker. We besloten dat ik tijdens de sneeuwstorm en inmiddels ook onweer, zou blijven wachten en schuilen onder het afdak van de zwakzinnige inrichting, die hier aan de rand van het plaatsje stond. Zo gezegd zo gedaan. Jan op zoek naar een fietsenmaken en, vonden we wel verstandig, ook naar een Hotel.

Allebei hartstikke goed gelukt, dus morgen fris en fruitig verder.

Nog even een informatieve noot: bij ieder nieuw bericht krijgt ieder volger een mailtje. Als je dat niet wilt, kun je je mailadres weghalen of aangeven dat je dat niet wil. Liefs van ons! S