Vanmorgen iets later gestart, vanwege de klok, die vannacht verzet is. Ontbijt was in het restaurant van het Hotel en toen we daar aankwamen was het enorm druk. Veelal groepjes vrouwen. Niet, wat je noemt, een ontbijtje om langzaam wakker te worden, want zowel Spaanse mannen als Spaanse vrouwen hebben, vinden wij, harde stemmen en als ze in een groepje zitten, praten ze ook nog eens heel erg door elkaar. Desalniettemin lekker ontbeten en veel te zien.

We hebben in deze regio nog niet veel van de Paassfeer gemerkt. Geen gebeier van klokken of processies en de mensen die we tegenkomen, zijn ook niet direct op hun paasbest. Geeft niks, maar blijkbaar dachten we dat het zo zou gaan. Later op de dag zien we wel dat Families elkaar in deze dagen elkaar opzoeken.

Vertrek uit La Roda ging soepel. We hadden besloten om de route langs het “Canal” te volgen, een brede geul, die een belangrijke rol heeft in de watervoorziening in deze regio. We moesten eerst een stukje langs een gewone weg, dan een deel van de Camino en vanaf Fuensanta konden we langs het kanaal rijden. Uit de informatie in het boekje, wat gelukkig weer helemaal droog is, begrepen we dat het fietsen langs dit kanaal gedoogd wordt. Het is eigenlijk een bedieningsweg, helemaal geasfalteerd, dus ideaal om te fietsen. Links en rechts van deze vaart staan heel veel bomen, wat er voor zorgde dat we veel minder last hadden van de, nog steeds wel aanwezige, zijwind. Ruim 35 km konden we deze route volgen. Heerlijk rustig en met slechts een langzame steiging. Een keer een flinke klim toen een hoger gelegen kanaal aansloot op onze lagere. Wij moesten nl. hoger verder. Ook ging het Canal over een brede autoweg en hadden ze de bedieningsweg eroverheen gelegd, bijzonder. Daarna ging het weer als daarvoor verder...... tot het doodliep. Helaas, in the midle of nowhere moesten we op weg naar een andere weg/route. Een paar mannen, die daar waren, zeiden hoe we naar de camino konden, maar die hebben we helaas niet meer gevonden. Wel gefietst over gammele wegen met diepe geulen, heelveel gladde, ronde keien, waar je onmogelijk op kan fietsen enz. Enz. Gelukkig blijven we cool en overlegden we bij iedere afslag, of wat daar op leek, welke kant op? Al met al vonden ee een autoweg, die een indicatie gaf van waar we waren. Daarna nog wel 3 km over zandpaden, kwamen we in Tebar terecht. We hoefden daar niet te zijn, maar het was wel belangrijk als schakel naar de rest van de route van vandaag. Daarom besloten we om hier even te pauzeren en te proberen iets te eten, maar het was al 3 uur, dus spannend.

In het dorp vonden we vrij snel, mede dankzij een vriendelijke bewoner die er ook naar toe ging, een bar/restaurant. Eerst weer even vragen of we de batterijen mochten opladen, was oké. Daarna of we misschien iets konden eten. Dat laatste duurde even, maar al snel bleek dat een nichtje was opgetrommeld, die een beetje Engels sprak. Zij bemiddelde en voor we het wisten hadden we heerlijk eten. Salade met speciaal voor deze regio, aardappelpuree met knoflook, vooraf, kip met frietjes en gebakken ei. Een grote fles water erbij. Eigenlijk veel te veel, maar we lieten het ons toch goed smaken. Het werd steeds drukker in het café en al gauw bleek dat op deze Paasdag heel veel Families bij elkaar kwamen. Twee kleine jongetjes, 9 en 10 jaar kwamen Engels met mij praten, terwijl Jan met het nichtje kletste. Er ontstond een leuke conversatie. Toen we na 1,5 uur met gevulde batterij en maag vertrokken hadden we er vrienden bij gemaakt. Heel bijzonder en hartverwarmend.

Nu alleen nog even naar ons Hotel. Dat ging eigenlijk prima. Mooie route. En toen we eenmaal in het dorp aankwamen waar we gereserveerd hadden, vroeg Jan een paar meisjes en jongens of ze wisten waar we Hotel Val de Mora, Casa de Campo konden vinden. Dat wisten ze. Ze brachten ons er zelfs naar toe. Wij moesten fietsen en zij renden ons vooruit. Toen de Hotel eigenaar er nog niet bleek te zijn, hebben wij het tel.nummer gedraaid en een van de meisjes gezegd dat we gearriveerd waren. Dat is nog eens service en heel erg leuk.

Nu zitten we in een historisch dorpspand. We hebben alle instructies gekregen en de dame van het Hotel komt morgen terug voor het ontbijt. Wat een luxe, na een bijzondere dag.