Een dagje later, omdat de WiFi gisteren niet optimaal functioneerde. Ik zal proberen om het verslag van gisteren in compacte versie weer te geven, dan kan ik ook nog het verslag van vandaag maken.

Gisteren was al met al een pittige dag. We hebben totaal maar 58 km afgelegd, maar na aflooop waren we, je kunt wel zeggen, Total loss. Dat kwam omdat er weer een stormachtige wind heerste. Een ijskoude noordenwind. Dat viel niet mee. Gelukkig hadden we redelijk dichtbij al onderdak geregeld, maar de geplande 55 km moest wel gereden worden. We hadden goed geslapen en ontbeten, dus dat moest gaan lukken. Vrij snel hadden we echter een deja vu van de begindagen in Spanje en de route naar La Roda. Ook toen kregen we keiharde klappen van de westenwind. Daar kwam nog bij dat we van 750 m naar 1259 m ( de Torre Miro) moesten klimmen, geen sinecure. Gelukkig was de route duidelijk en overzichtelijk. Bij Herbes zijn we even gestopt voor koffie. Daarvoor moesten we wel weer extra klimmen, want veel dorpen hier in de regio liggen tegen of op een berg. We hebben ook nog even de batterij opgeladen en daarna weer verder over de CV110. Langs Penarroya de tastavins, waar Jan nog een prachtige foto van heeft gemaakt. Terwijl we daar stonden, scheerden zeker 20 gieren langzaam en dreigend over ons. Sommigen dichtbij, anderen heel hoog. We hadden al begrepen dat ze in groepen zwermen, maar nog nooit gezien. Heel indrukwekkend. Op de foto komt het er niet helemaal uit, maar het is wel een bewijs. We hebben nog gekeken of we onderweg iets konden eten, maar dat lukte niet, omdat sommige restaurants niet open waren (Paaszaterdag) en anderen wel, maar daar hadden we dan weer niet gereserveerd, dus............. geen eten. Dan maar even iets snacken in Valderrobres, wat veel interessanter was dan we hadden gedacht, zeker over de brug, lag bij de oude vesting/kasteel een aardig, toeristisch centrum met terrasjes, winkeltjes en deze dag heel veel toeristen. Het deed ons een beetje denken aan Sarlat, qua sfeer.

Eerder hadden we in Valderrobres even een pizzaatje gegeten, omdat we niet wisten of er in Beceite nog iets te scoren was. In het pizzatentje sprak een Engelsman ons aan. Hij was ons met de auto gepasseerd toen we aan het fietsen waren. Hij vroeg zich af of het wel verantwoord was wat wij deden, ook al was hij ietsiepietsie jaloers en vond hij het super stoer. We gaven toe dat het op het randje was, maar omdat we min of meer ervaren zijn, kon het wel......... ;-(