Ja we zijn in Cahors! Gisteren hadden we besloten om te proberen te vertrekken met de trein, dat lukte toen niet meteen, dus zaten we even vast. ;-). De laatste berichten over treinstakingen in Frankrijk geven aan dat we vandaag en morgen geen/weinig problemen hoeven te verwachten, dus we gaan zien hoever we komen.

Vanmorgen zijn we rustig gestart, eerst een ontbijtje bij "BIScuit", een eettentje in de zelfde straat als ons Hotel. We aten een heerlijk hard broodje met Ommelet, dronken jus D'orange en natuurlijk de onmisbare kop koffie. Daarna spullen opgehaald in het Hotel en op naar het station. Daar ging alles ineens veel eenvoudiger. Jan haalde de tickets, wij met de lift naar het betreffende perron en daar wachtten we op de trein naar Cerbere. Daar konden we dan aansluiten op de treinen in Frankrijk, want de Spaanse trein kan niet verder. Naar Portbou, een kustplaats net voor de grens met Frankrijk, gaan veel vaker treinen, maar al gauw leek het erop dat het bv niet eenvoudig is om zelf van Potbou naar Cerbere te fietsen, dat bleek later te kloppen.

Het reizen/treinen met fietsen heeft een extra dimensie, omdat je met iedereen, die ook met de fiets in de trein gaat, contact hebt, al is het alleen al om te overleggen wie zijn fiets waar zet. Zo spraken we met een vader en dochter uit New York, die in Barcelona logeerden, maar vandaag een fiets hadden gehuurd om ten noorden van Gerona te gaan toeren. maar ook andere stellen. Een aantal van de Spaanse treinen hebben middenin een extra brede entree en ruimte voor invaliden, maar ook voor fietsen. Op de buitendeuren staat het ikoontje van een fiets en een invalidekar. Super helder en super handig. We waren ruim op tijd, dus konden goed kijken hoe dat ging en met meerdere aanwezigen in gesprek.

Rond 10.25 u vertrok onze trein. Het was een stoptrein, dus we hebben verschillende stations voorbij zien komen, ook dat van Figueres. Deze keer zullen we er niet heengaan, maar wie weet later. Eerst maar eens naar Frankrijk. Aangekomen in Cerbere, zo rond 12.00 u. ging het meteen mis. Nee er werd nog niet gestaakt bij het spoor in Frankrijk, maar dit was een regionale actie, dus er ging geen trein naar Perpignan. Wat nu? Een, beetje bozige mevrouw, deed toch erg haar best om ons uit te leggen dat we naar het centrum konden gaan en om 14.10 u de bus naar Perpignan konden nemen voor €1,00 pp. Op het pleintje voor een pizzeria. De fietsen? Dat wist ze niet zeker, maar gisteren had de buschauffeur ze wel meegenomen.

Wij op zoek naar het pleintje. Daar waren we als eerste. Meteen maar een biertje besteld en.......... Een pizza, want we moesten nog wel even wachten. Het bleek een superheerlijke pizza, volledig handgemaakt en quarté fromage. Langzaam druppelden al de andere passagiers binnen en stond er even later zo'n 20 man klaar voor de bus. Hopelijk konden we mee. Een stel potige dames mochten niet mee, omdat ze twee enorme honden bij zich hadden, ojee! Jan toch maar even informeren naar de fietsen. Dat kon. Nu zijn we gelukkig coöperatief en boden we aan om de voorwielen eruit te halen, zodat we minder plaats in de berging in beslag namen. Dat werd gewaardeerd. Later, na een uurtje met de bus, begrepen we ook wel waarom de twee grote honden niet meekonden, de bus zat namelijk nokkevol. We reden met de bus langs een prachtige mediterrane kust. Plaatsjes als Banyuls-sur-Mer, Port-Vendres, Collioure en Argeles-Plage kwamen voorbij. Anders waarschijnlijk nooit gezien, nu van genoten. Het was wel een enorme slingerweg, zowel heen en weer als op en neer. Daarna verlieten we de kust richting St. Suprien. Daar stapten een grote groep scholieren in. We zaten zo vol dat een deel op de volgende bus moesten wachten. Wij superblij dat we al in de bus zaten. Na dik anderhalf uur (over 45 km) kwamen we aan in Perpignan. Wat nu? Ons plan was om zover mogelijk met de trein te komen. Ik paste op de fietsen (in Gerona had de Policia ons gewaarschuwd dat we de fietsen niet onbeheerd achter mochten laten........ te interessant voor diefstal) en Jan ging op kaartjes jacht. Dat duurde best wel even, maar gelukkig was hij precies op tijd terug om de trein naar Narbonne te halen. De lift in, naar het perron, inladen en vastzetten. Wij er op een klapstoeltje naast. Na bijna een uur moesten we er weer uit om over te stappen naar Toulouse. Daar hadden we 26 minuten voor, maar de fietsen en de bagage moesten wel weer de trappen af en voor het andere perron de trappen op, geen lift. Gelukkig is Jan (nog) sterk genoeg om de fietsen te tillen en ik om de bagage mee te nemen. Het station in Toulouse viel ons een beetje tegen. Voor zo’n wereldstad is zo’n oud, verhabbezakt (zou Jan zeggen) station niet waardig. Misschien zijn er plannen voor een nieuw station, wie weet. Wij blij dat we in de trein naar Cahors zaten. Ook daar fiets vastzetten en er zo dicht mogelijk bij gaan zitten. We hadden nog wat eten bij ons en anderhalf uur treinen, dus thee gedronken, cakeje gegeten, yoghurt gegeten, water gedronken........ rond 21.00 u, iets later vanwege een vertraging, kwamen we aan in Cahors. Het was al donker en omdat er in Frankrijk in de treinen en op de perrons geen WiFi was konden we geen Hotel reserveren. Eerste impuls....... naar een Hotel rijden waar we al eens eerder gelogeerd hadden. Zo gezegd, zo gedaan. Wel gevonden, maar niet meer daar! Wat nu? Een aardige jongen zei dat er twee nieuwe Hotels waren bij “de brug” in Cahors. Wij ernaar toe gefietst (dat is dan wel weer fijn als je met de fiets bent). Het ene was een, vrij duur, wellness, Best Western, maar aan de overkant was een zeer recent gebouwd “Auberge-de-Jeunesse”. Jan vragen of we er terecht konden en jawel hoor. Zodra we binnen waren en rondgeleid, waren we verkocht. Een prachtig ontworpen, minimalistisch gebouw, waar iedereen kan logeren voor een nette prijs en wat voldeed aan alle eisen. Jan heeft er flink wat foto’s van gemaakt. Onze kamer voldeed aan onze wensen en voor we het in de gaten hadden, sliepen we als rozen, niet gefietst maar toch Total loss. Blijkbaar toch een spannende dag geweest.