Vandaag besloten om niet te ver te gaan fietsen. We hadden een paar goede redenen: het weer beloofde vandaag niet veel goeds en...... Onze tocht voor vandaag had een stevig klimmetje in petto van 10% tot 1300 m. Met andere woorden we zouden voor het middaguur alweer tussen de sneeuw fietsen.

Eerlijk gezegd hadden we daar vooraf niet zo op gerekend. Tijdens onze voorbereidingen voor deze fietstocht waren de berichten over het klimaat en het weer, tijdens deze periode goed. Zelfs de laatste weken voor we vertrokken bleven de voorspellingen prachtig. Continu zon en temperaturen tot wel 20 graden. Niet dat we van suiker zijn, maar na deze week hadden we toch even een dipje. Vinden we dit nog wel leuk? Het antwoord was ja, maar de druk moest wel even van de ketel. Daarom hebben we een Hotel gereserveerd in Alcáraz, waar we nu zijn. Na een prima, rustige tocht van 42 km.

Precies goed getimed. Eerst onze stevige klim, daarna op het gemakje koffie gedronken en ons routeboekje pagina voor pagina opengetrokken en er velletjes toiletpapier, tissues, servetjes en uiteindelijk ook stukjes van plastic zakken en verband ertussen. Waarom??? Omdat het boekje op het hoogste punt vanmorgen uit het speciale tasje was gevallen en naar beneden gestort in de sneeuw en het water. Ik was er niet bij, want Jan zou alleen even een foto maken en ik wachtte iets verderop. Jan moest halsbrekende toeren uithalen om het boekje te redden, met gevaar voor eigen leven. Is gelukkig goed gekomen en zodra we in het Hotel waren, hebben we het boekje op de verwarming gelegd, de tussenliggende papiertjes enz. nog maar eens vernieuwd en uiteindelijk gaat het, volgens mij, goed komen. Je kunt het er maar druk mee hebben.

Eenmaal geïnstalleerd hebben we hier een Restaurant gezocht en na enige omzwerving gevonden. Het was toen al 14.30 u maar we konden gelukkig nog eten.Ze hadden echte Spaanse gerechten. Iets met couscous, spekjes en appel en aardappelpuree vermengd met zoute vis, versierd met walnoten. Daarna als hoofdgerecht: zwaardvis voor mij, wat heel lekker was en, volgens het menu kip, maar volgens ons lamsribbetjes. Bijzondere gerechten waar we soms nog wel aan moeten wennen. Een glas wijn, een koffie na en de kostprijs, maakt vaak veel goed. Aan het eind van de middag zijn we nog even het dorp ingewandeld om wat eten in te slaan voor morgen, omdat we dan weer over een "Voie verde" rijden en dan geen mogelijkheden hebben om iets te kopen, alle station restauraties zijn verdwenen. Nu nog even wat snacken op onze royale kamer met 3 bedden, waar ook nog onze fietsen geparkeerd staan. Buiten storm en regen, maar hier lekker warm en zo onder de wol.