We zitten vast in Gerona.

We waren vanmorgen vol goede moed. Goed geslapen, lekker ontbeten en met een zonnetje, nog wel een beetje fris, monter op de fiets. We zaten op een uitstekende locatie. Alleen even de straat uit, links af en we zaten op de route. We kwamen al heel snel in een prachtig, bijna magisch gebied. Langs een kleine rivier, die diepe sporen in de rotsen had gesleten. Wij reden zo’n beetje 1/3 boven de rivier en 2/3 onder de toppen van de rotsachtige bergen. Het was een oude route die continu heen en weer slingerde. Een perfecte fietsroute, zeker als je niet hoeft te klimmen, maar langzaam daalt. Omdat dit gebied duidelijk geen economische functie heeft, maar puur natuur is, groeide alles weelderig en floten de vogels en vlogen ze voor en achter ons heen en weer. Ik vond het prachtig. Het enige nadeel was, we zaten aan de verkeerde kant van de berg, wat betreft de zon, dus zo smorgens vroeg nog erg koud. Vooral Jan had daar last van. Tot het plaatsje Osor, leek dit gebied van God en alle mensen verlaten. Dus 16 kilometer zonder andere fietsers, auto’s, wandelaars enz. Wel een prachtig oud landgoed langs de rivier met daarbij een huis, wat leek op een B&B, maar dat leek nu ook verlaten.

Osor bleek een dorp aan de overkant van de rivier met een paar straatjes aan onze kant. Het leek ons een speciale plek voor bijzondere mensen. Je bent daar absoluut volledig afhankelijk van elkaar. Iets verderop waren er nog oude bedrijfsgebouwen die “les mines d’Osor” heetten. Al met al een sprookjesachtige omgeving. Na de mijnen werd het ook wat drukker met tegenliggers, fietser, auto’s, een enkele wandelaar. Na 23 km kwamen in een opener gebied en al vrij snel in Angles. Iets voorbij dit plaatsje zou een soort “Via Verde” beginnen. Wat later een zanderig fietspad bleek te zijn, maar waar we toch heel blij mee waren omdat we anders over de drukke N-141 naar Girona moesten rijden. Nu reden we er naast. Onderweg nog even koffie gedronken en Jan opnieuw een hinderlijk, piepend geluid van zijn fiets succesvol verholpen.

Aangekomen in Gerona, hadden we in principe onze Spaanse tocht afgerond. Totaal 1668 km gereden, dus wat mij betreft een goede reden om trots te zijn en....... te vieren dat we dit samen gehaald hebben. Jan zat echter op een kwar en wilde liefst vandaag nog vertrekken uit Spanje naar Toulouse. Daarvoor moesten we eerst nog even onderzoeken wat de werkelijke opties waren, want Google levert heel veel interessante informatie en treinen rijden er inderdaad overal, maar niet alle treinen gaan over grenzen heen, in dit geval van Spanje naar Frankrijk. Dat bleek! Natuurlijk wel de TGV, maar dan mogen onze fietsen weer niet mee. Dan maar met de reguliere trein tot aan de grens, met name naar het plaatsje Cerbere. Dat kon, maar niet iedere trein. Alleen op bepaalde tijden, o.a. Morgenvroeg. Jan opteerde meteen voor een van de vroege treinen, terwijl ik hem erop attendeerde dat je dan wel heel vroeg op moest en dat is niet mijn favoriete bezigheid. Uiteindelijk geprobeerd om vandaag alvast een ticket te kopen voor morgen. Dat kon in de automaat op het perron, maar Jan wilde het liever bij de mevrouw aan de kassa. Zo gezegd, zo gedaan. Deze mevrouw kon vandaag echter geen kaartjes voor morgen verkopen, dus dan maar morgen met de fietsen naar het station: kaartjes kopen, met fietsen op het perron zien te geraken, hopen dat we met fiets en bagage mee kunnen en dan..... als we in Cerbere zijn weer kijken hoe nu verder. Het lijkt wel een slapstick, maar we zitten erin en moeten het ermee doen.

Gelukkig heeft dit laatste ons niet de hele middag beziggehouden. Toen bleek dat we vandaag niet weg konden, hebben we een Hotel gezocht en gevonden in het centrum. Ons geïnstalleerd en besloten lekker even de stad in te gaan en samen een pilsje te drinken op de goede afloop. Ook nog heerlijk gegeten en genoten van het oude centrum van Gerona, de Basiliek en de Kathedraal. We hadden geen idee dat het ook nog zo’n moderne stad was. Een prachtig centraal station en mooie winkelstraten met prachtige winkels en een ruim aanbod van trendy eettentjes, restaurantjes, cafe’s en terrassen. Echt een aanrader. Dus al met al geen spijt dat we even vastzitten. We komen morgen vast wel verder, desnoods fietsen we naar Figueres, ben ik ook nog nooit geweest. Wat de blog betreft....... we zijn nog niet thuis, dus het gaat nog even door. Leuk als jullie ons blijven volgen.???